ออกซินและจิบเบอเรลลิน

สารควบคุมการเจริญเติบโตของพืชโดยทั่วไปแบ่งออกเป็น 5 ประเภท ได้แก่ ออกซิน จิบเบอเรลลิน ไซโตไคนิน กรดแอบไซซิก และเอทิลีน วันนี้ฉันพูดถึงหน้าที่ของออกซินและจิบเบอเรลลินเป็นหลัก

(1) ออกซิน

ออกซินในพืชส่วนใหญ่ผลิตในยอดใหม่ ใบอ่อน และเอ็มบริโอที่กำลังพัฒนา และมีลักษณะของการขนส่งในขั้วโลก ออกซินควบคุมความเร็วของการขยายตัวของเซลล์โดยส่งผลต่อความยืดหยุ่นของผนังเซลล์ ส่งเสริมการยืดตัวของเซลล์ และเมื่อเคลื่อนลงมาจากหน่อ ก็สามารถกระตุ้นการแบ่งเซลล์ของหน่อและก้านแคมเบียม และยังยับยั้งการเจริญเติบโตของแคมเบียมด้านข้าง ตา พัฒนาการและยังมีฤทธิ์ป้องกันความชราอีกด้วย ออกซินส่วนใหญ่ใช้เพื่อส่งเสริมการถอนรากของการตัดไม้ผล การทำให้ดอกผอมบาง และการทำให้ผอมบางของผลไม้ และยังใช้กันอย่างแพร่หลายในการป้องกันผลไม้ร่วงก่อนการเก็บเกี่ยว และควบคุมการเกิดจอบแตกหน่อ

(2) จิบเบอเรลลิน

จิบเบอเรลลินในพืชส่วนใหญ่ผลิตในใบอ่อน เอ็มบริโออ่อน และราก และไม่มีลักษณะการขนส่งในขั้วที่ชัดเจน เมื่อใช้จิบเบอเรลลินภายนอกกับไม้ผล ความคล่องตัวของมันก็ย่ำแย่เช่นกัน และประสิทธิภาพของมันมีข้อจำกัดที่ชัดเจน หน้าที่หลักของจิบเบอเรลลินคือ: เพื่อส่งเสริมการยืดตัวของหน่อใหม่ของไม้ผล ซึ่งจะช่วยส่งเสริมการเจริญเติบโตของหน่อใหม่ เพื่อทำลายการพักตัวของตาและเมล็ดพืช เพื่อส่งเสริมการงอกของเมล็ดและตา; ยับยั้งการเกิดดอกตูมและลดปริมาณดอก ใช้ร่วมกับวิตามินเพื่อป้องกันไม่ให้ผลอ่อนหลุดและส่งเสริมการขยายขนาดผลไม้ นอกจากนี้จิบเบอเรลลินยังมีฤทธิ์ชะลอการสุกของผลไม้อีกด้วย