مزایا و معایب روش های مختلف کاربرد محرک زیستی

1. از محرک های زیستی به عنوان کود پایه استفاده کنید

این روش به اعمال محرک های زیستی به خاک قبل از کاشت یا اعمال آن در نزدیکی بذر در هنگام کاشت اشاره دارد. این روش برای محصولات با تراکم کاشت بالاتر مناسب است.
این روش ساده و آسان است و میزان استفاده از محرک های زیستی نسبتا یکنواخت است. اما این روش معایبی نیز دارد. به عنوان مثال، از آنجایی که کل زمین به طور کامل اعمال می شود، سیستم ریشه فقط می تواند محرک های زیستی اطراف سیستم ریشه را جذب کند و میزان استفاده از محرک های زیستی نسبتاً پایین است.

2. از محرک های زیستی به عنوان پانسمان بالا استفاده کنید

تاپ پانسمان به مکمل و تامین مواد مغذی محصولات در طول دوره رشد آنها اشاره دارد. برای محصولاتی که در دمای بالا کشت می شوند، بهتر است مقدار کود پایه کاهش یابد و میزان پوشش رویی افزایش یابد.
این روش می تواند تضمین کند که محصولات در طول دوره رشد به دلیل کمبود مواد مغذی رشد ضعیفی نخواهند داشت، اما این روش باید با توجه به دمای زمین، محصولات و غیره تنظیم شود و باید از قبل استفاده شود تا زمان کافی برای مواد مغذی ذخیره شود. رهایی.

3. از محرک های زیستی به عنوان خاک مغذی استفاده کنید

بسیاری از سبزیجات، میوه‌ها و گل‌هایی که در گلخانه‌ها رشد می‌کنند، کشت بدون خاک را انتخاب می‌کنند. محرک‌های زیستی به بستر کشت بدون خاک اضافه می‌شوند و محرک‌های زیستی جامد در هر دوره معینی به بستر اضافه می‌شوند تا عرضه مداوم مواد مغذی آلی را حفظ کنند، که تعداد دفعات آبیاری محلول غذایی را کاهش می‌دهد و هزینه تولید را کاهش می‌دهد.